"Love, tignan mo nga naman ang tadhana. Pinagtatagpo talaga tayo!"
Nardo? Sila pala ang makakalaban namin sa finals. Kung hindi ako nagkakamali yung mga kasama niya ngaun yung mga kasama niya rin dati na dinurog namin dati, dito din mismo sa shop nila Celina.
"Bawi ka muna pre bago ka gumanyan." sabi ko.
"Sus!" sabi ni Nardo. Yun na lang nag nasabi niya. Paano ba naman, hindi pa nananalo sa akin yang ungas na yan. Pinipilit maglaro ng DoTA eh ayaw naman sa kanya ng DoTA.
Toss Coin, kami ang panalo. Pinili namin ang Side instead na first pick and first ban. Sentinel ang pinili naming side.
Banned heroes: Nevermore, Treant, Mirana, Magnus, Akasha at Rigwarl.
Sentinel: Sven(2), Anubarak(3), Rexxar(6), Boush(7) at Chen(10)
Scourge: Puck(1), Lina(4), Crixalis(5), Nessaj(8) at Bradwarden(9)
Sana naintindihan niyo yung nakalagay sa taas. Mahirap isa-isahin kaya pagpasensya niyo na lang.
So, ayun. Nagsimula ang laro. Oo nga pala. Yung lanes.
Top: Chen, Sven vs Lina, Crixalis
Mid: Anubarak vs Puck
Bottom: Boush, (Jungle: Rexxar) vs Bradwarden, Nessaj
O? Pagpasensyahan niyo na lang ulit. Tinatamad akong gawing detalyado eh.
Well, kung mapapansin niyo. Gankers lahat ng hero namin. Nakakagigil kasi, pinagbaban nila yung mga "Point Guard" na mga heroes. Nakapasok tuloy yung dalawang ultimate pesteng hero sa DoTA, si Rexxar at si Anubarak.
First few minutes, kinain agad namin ang Lina Inverse sa taas. Btw, ako nga pala yung Chen. Sino yung Sven? Syempre ang aking mahal. Hehe!
Kahit na strong lane ang katapat namin sa taas hindi umubra sa amin ang Lina at Crixalis dahil meron akong alagang mighty Centaur.
Killing Spree!
"June, wag kang noob. Ibigay mo sa akin ang kill!" sabi ni Celina.
"Wah, kasalanan ko ba... Na-last hit nung centaur eh." sagot ko.
Actually, talagang pinipilit ko na hindi ibigay ang kill kay Celina para asarin siya tutal kayang kaya naman niyang lumakas kahit walang aid ko.
Double Kill!
Si Philip na Boush, sumisipa na sa baba.
"Baboy power yun!" sigaw ni Louie na gumagamit ng Rexxar. Sa tulong ng baboy ay nagawa nilang patayin ang Bradwarden. Mahusay!
"Help sa gitna. Nataba yung Puck." ang sabi ni Vince.
"Wait." sabi ko.
Nagsimula akong maglakbay papunta sa mid. Wala naman na silang wards sa ilog kaya ayos lang. Masipag kasi ang Rexxar naming magikot ng ibon at magbasag ng Observer wards ng kalaban gamit Sentry. Katatayo pa lang ng Observer ng kalaban nung simula ay nawarak niya agad. Haha!
"Game."
Sinubukan naming patayin ang Puck pero dahil may Phase Shift ito at may pangtakas ay nabuhay siya. Swerte! Pero ayos lang, nagawa naming paatrasin siya. Hindi ko sigurado kung umuwi eh basta umatras.
"Dyan na ko. Push na yan. Pag may nagdef kill natin. Fog lang ako." sabi ni Philip.
"Wow! Level 8 Bota!" sabi ni Vince.
"Ehem. Galing kasi ng nagsupport dyan eh. Hindi katulad nung support ni Celina sa taas, Chen na nga gusto pang bumida. Haha!" sabi ni Louie.
"Ga'gi! Ang dami niyong daldal! Pag tayo naunahan dito. Wala pa naman yung Crix at Lina sa taas." sabi ko.
"Wag kang nerboyoso! Tignan mong may ibon tayo at apat na wards!" sabi ni Louie.
"Crix katabi ko na oh. Akyat kayo dito." sabi ni Vince na kasalukuyang naka Vendetta sa may bundok sa neutral camp ng scourge.
"Kagat go." sabi ko.
Pagkatapos kagatin at gamitan ng imaple ni Anubarak ay tiniklop namin si Crixalis. Sandstorm pa? May super mighty ultimate centaur ako!
Binasag namin ang first tower sa mid at dumiretso sa taas.
"Balik agad ako." sabi ni Philip. Gumamit siya ng BoT, nagregen sa base tapos nag rearm.
Pagdating sa taas ay dumiretso kami sa tower. May nagportal dito. Si Bradwarden. Ginamitan kami ng Hoof. Pumasok si Puck sabay nag Coil. Nasibak si Anubarak.
"Aw? Ano yun? Akala ko babalik ka? Tsaka yung Hand of God?" sabi ni Vince.
"Kakadating ko lang." sagot ni Philip.
"Na-silence ako man. Sorry."
"Guys, laban." mahinahong sabi ni Celina.
Muntik na akong mamatay. Buti nakagamit ng Hand of God at may natirang kapiranggot sa akin. Ginamit ko ang centaur ko para gamitan ng stun ang papalapit na Lina na galing sa neutral camp ng scourge. Balak yata akong patayin buti na lang ay may wards doon.
Mabilis na namatay ang Lina sa Sven. Ginamitan ni Philip ng Missile ang Puck at Bradwarden na kasalukuyang target ako. Hindi nagtagal ay namatay ako pero dahil sa pagkamatay ko ay nagawang patayin ni Celina at Philip ang Puck habang ang Bradwarden ay naiwang pulahan.
"Papunta na ko dyan. Roar ko pag may nag def." sabi ni Louie.
Dumiretso si Sven at Boush sa tower habang si Bradwarden ay nagaabang sa may gilid para mag deny. Hindi nagtagal ay may nagportal dito. Si Crixalis. Nag Burrow Strike ito sabay blink stun ni Nessaj si Sven, 4 seconds! Nanamantala ang Crixalis at nag Channel ng Epicenter ngunit dahil nakapwesto na si Rexxar doon ay nagawa nitong i-cancel ito gamit ang roar.
Binura sa mundo ang Crixalis at sinunod si Nessaj sa tulong ng baboy ni Rexxar. Ok na sana pero nadeny ang tower dahil napabayaan itong binabanatan ng Glaive Thrower. Sayang.
"BKB na ko." sabi ni Celina.
"Alam na." sabi ni Louie at Philip.
Nanatili kami sa may neutral camp ng Scourge at ginawa naming patintero ang laro ng DoTA. Hindi namin sila binigyan ng pagkakataon makapagfarm at makapagpalevel.
Pitas, push, kunwaring back sabay pitas ulit hanggang sa na push namin ang 3rd tower nila. Wala silang nagawa. Durog na durog na durog na durog na durog sila. 36-12 ang score ng matapos. Luhaan nanaman si Nardo. Kawawa.
Yes! Champion nanaman. Hehe!
Pagkatapos na pagkatapos ng laro ay nagyaya si Celina kumain sa Yellow Cab. Libre niya daw. Lagpas sampu kami dahil kasama namin ang mga tropa ko, ang mga ibang kashop ni Celina at iba pang kakilala. Dapat ay magkakaroon ng inuman pagkatapos kumain pero nagkatamadan dahil may kailangan pa daw gawin si Celina. Nakakatuwa, ganun pala ka-star ang girlfriend ko. Hehe!
"So, paano? Uwi nako."
"We still need to talk." sabi ni Celina habang seryoso ang mukha. Ang cute niya! Hehe!
"Akala ko may gagawin ka pa?" tanong ko.
"Oo nga. Usap nga tayo." sagot ni Celina. Seryoso parin ang mukha.
"Gets ko na! Ako pala yung GAGAWIN mo!" sabi ko kay Celina.
"Asa amf!"
Sumakay kami sa Fortuner. Papunta kami sa.. Teka...
..san nga ba?
Chapter 22
-----
Teka, ang tahimik. Umimik ka naman Celina.
Nasa isang resort kami dito sa Laguna na pag-aari ng kanyang tita. Kanina pa kami nakaupo kaharap ang Makiling, sa ilalim ng mga nagkikislapang diyamante sa kalangitan, nakatunganga at hindi naguusap. Tama ba tong napasukan ko? Ito ba yung storya ko? Parang mali. Hindi ko alam. Dapat ay masaya kami ngaun kasi alam na namin na mahal namin ang isa't isa. Hindi ba ganun ang pag-ibig? Sa mga tipikal na love story kahit bumaliktad ang mundo ay maganda parin ang nagiging katapusan. Teka... Katapusan? Kanino nanggaling na ending na ito?
Kanina ko pa iniisip kung paano babasagin ang katahimikan. Paano ba? Masigla ba dapat? Seryoso? Hmm...
"Ang daming bituin noh hindi katulad sa Manila." ang sabi niya habang nakatingala at tinitignan ang mga bituin.
"Wala kasing ulap. Hehe!" sagot ko. Anong sagot yun? Wala na ba akong masasabing mas may sense? Grabe! Utak gumana ka naman!!!
"Hindi lang naman ulap eh. Sa Manila madaming ilaw kaya kahit clear ang sky hindi ka makakakita ng ganito kadaming bituin pero alam mo.. Maganda ang sunrise doon." ang sabi niya. Nilapit niya ang kanyang mga tuhod sa kanyang mukha, niyakap niya ang mga ito.
"I like the sunset at the bay." sabi ko. Maganda pagmasdan ang sunset. Sinong hindi sangayon sa akin? Alam niyo yung tipong pulang pula na yung araw na parang nilalamon ng karagatan. Ang astig kaya nun!
"Sino bang hindi? Lahat naman yata tayo gusto ang sunset pero only a few know na madami pang ibang maganda. I love staring at the sky. I would spend hours just to see the different faces the sky can show me. Parang ikaw." ang sabi niya sabay tingin sa akin.
"A..ako?"
"Yes.. Yung mga mata mo. It shown me everything. I... I wish I could take em'. Hehe!" ang sabi niya habang nakatingin parin sa akin. Nakangiti.
"Haha! Bakit pa? Andito lang naman ako palagi eh." ang sabi ko.
Ganyan kapag mahal mo ang isang tao palagi mong sinasabi yung mga extremes at pinapangako mo ang lahat.
"Sana nga eh. Sana palagi na lang ganito. Ayaw kong matapos to'." ang sabi niya habang dahan-dahang yumuyuko.
"I'll do everything para mag last ito." ang sabi ko.
Ayun nanaman. Nangangako nanaman ako. I know it sounds good pero kaya ko nga bang gawin ang ganitong bagay?
"Haven't I told you? There are things beyond our control even how hard we try we can't do anything about it and no matter how hard we hold on it slips away." ang sabi niya. Nakarinig ako ng mahinang hikbi. Umiiyak siya?
Pakiramdam ko tuloy biglang may mali. May problema ba Celina? Ano yung problema? Kaya ko kayang tanggapin at intindihin kung ano man yun? Kaya kaya naming gawan ito ng solusyon? Siguro naman. Lahat naman may solusyon hindi ba?
"Celina... You have to voice your feelings. Hindi ko kayang hulaan yan." ang sabi ko. Inakbayan ko si Celina.
"Natatakot ako June. Akala ko kaya ko. Akala ko kaya ko ng harapin to'. Hindi pala..." ang sabi ni Celina. Nagsimula ng lumakas ang paghikbi niya. Umiiyak na siya.
Nahihirapan ako pag nakikita ko siyang ganyan. Tsk. Napaka-inutil ko. Hindi ko alam kung paano siya papatahanin.
Anong klaseng lalaki ka June! Gumawa ka ng paraan para mapagaan ang loob ni Celina.
Amf! Teka teka... Hindi ko nga alam kung ano ang problema eh...
"Please Celina. I need to know." ang sabi ko.
"May cancer ako June." ang sabi niya. Matigas ang bawat salita. Tumatak ito sa isip ko. Tumagos.
Hindi ko alam ang gagawin ko. Madami na akong nalusutang problema sa buhay ko pero sa ngaun hindi ko alam... Hindi ko alam kung saan dapat pumunta. Akala ko pagkatapos kong malaman na mahal niya rin ako ay magiging maayos na ang lahat.
Bakit naman ganito? Kung sino mang nandyan sa taas wag naman ganito. Anything wag lang cancer... Please!
"Hindi... magandang biro yan." ang sabi ko. Umaasang bawiin niya ang sinabi niya. Gusto kong paniwalain ang sarili ko na nagbibiro lang siya.
Hindi siya sumagot. Lumakas ang pag-iyak niya. Ramdam na ramdam ko ang bawat pag hikbi niya. Nasasaktan ako. Maliit na parte lang sakin ang nasasaktan dahil sa nalaman kong sakit niya. Mas nasasaktan ako dahil nahihirapan ang mahal ko. Pakiramdam ko ang bigat bigat ng pinagdadaanan niya.
Celina...
Hindi ko parin alam ang dapat sabihin. Meron nga bang dapat sabihin? Kailangan ko bang may sabihin para gumaan ang loob niya? Pakiramdam ko lalo lang siyang masasaktan sa mga pangako at kung ano-ano pang magandang shi't na bagay na sabihin ko.
Hinawakan ko ang pisngi niya. Itinaas ko ito mula sa pagkakayuko at hinarap sa akin. Pinunasan ko gamit ang aking daliri ang mga tumutulong luha.
Hindi na ako nag-isip... Wala na akong sinabi. Hindi na ako nagsalita.
Hinalikan ko siya.
Tonight
FM Static
I remember the times we spent together
On those drives
We had a million questions
All about our lives
And when we got to New York
Everything felt right
I wish you were here with me
Tonight
I remember the days we spent together
Were not enough
And I used to feel like dreamin'
Except we always woke up
Never thought not having you here now
Would hurt so much
Tonight I've fallen and I can't get up
I need your loving hands to come and pick me up
And every night I miss you, I can just look up
And know the stars are
Holding you, holding you, holding you
Tonight
I remember the time you told me
About when you were eight
And all those things you said that night
That just couldn't wait
I remember the car you were last seen in
And the games we would play
All the times we spilled our coffees
And stayed out way too late
I remember the time you sat and told me
About your Jesus
And how not to look back
Even if no one believes us
When it hurts so bad
Sometimes not having you here
I sing
Tonight I've fallen and I can't get up
I need your loving hands to come and pick me up
And every night I miss you, I can just look up
And know the stars are
Holding you, holding you, holding you
Tonight
I sing
Tonight I've fallen and I can't get up
I need your loving hands to come and pick me up
And every night I miss you I can just look up
And know the stars are
Holding you, holding you, holding you
Tonight
Chapter 22
-----
Teka, ang tahimik. Umimik ka naman Celina.
Nasa isang resort kami dito sa Laguna na pag-aari ng kanyang tita. Kanina pa kami nakaupo kaharap ang Makiling, sa ilalim ng mga nagkikislapang diyamante sa kalangitan, nakatunganga at hindi naguusap. Tama ba tong napasukan ko? Ito ba yung storya ko? Parang mali. Hindi ko alam. Dapat ay masaya kami ngaun kasi alam na namin na mahal namin ang isa't isa. Hindi ba ganun ang pag-ibig? Sa mga tipikal na love story kahit bumaliktad ang mundo ay maganda parin ang nagiging katapusan. Teka... Katapusan? Kanino nanggaling na ending na ito?
Kanina ko pa iniisip kung paano babasagin ang katahimikan. Paano ba? Masigla ba dapat? Seryoso? Hmm...
"Ang daming bituin noh hindi katulad sa Manila." ang sabi niya habang nakatingala at tinitignan ang mga bituin.
"Wala kasing ulap. Hehe!" sagot ko. Anong sagot yun? Wala na ba akong masasabing mas may sense? Grabe! Utak gumana ka naman!!!
"Hindi lang naman ulap eh. Sa Manila madaming ilaw kaya kahit clear ang sky hindi ka makakakita ng ganito kadaming bituin pero alam mo.. Maganda ang sunrise doon." ang sabi niya. Nilapit niya ang kanyang mga tuhod sa kanyang mukha, niyakap niya ang mga ito.
"I like the sunset at the bay." sabi ko. Maganda pagmasdan ang sunset. Sinong hindi sangayon sa akin? Alam niyo yung tipong pulang pula na yung araw na parang nilalamon ng karagatan. Ang astig kaya nun!
"Sino bang hindi? Lahat naman yata tayo gusto ang sunset pero only a few know na madami pang ibang maganda. I love staring at the sky. I would spend hours just to see the different faces the sky can show me. Parang ikaw." ang sabi niya sabay tingin sa akin.
"A..ako?"
"Yes.. Yung mga mata mo. It shown me everything. I... I wish I could take em'. Hehe!" ang sabi niya habang nakatingin parin sa akin. Nakangiti.
"Haha! Bakit pa? Andito lang naman ako palagi eh." ang sabi ko.
Ganyan kapag mahal mo ang isang tao palagi mong sinasabi yung mga extremes at pinapangako mo ang lahat.
"Sana nga eh. Sana palagi na lang ganito. Ayaw kong matapos to'." ang sabi niya habang dahan-dahang yumuyuko.
"I'll do everything para mag last ito." ang sabi ko.
Ayun nanaman. Nangangako nanaman ako. I know it sounds good pero kaya ko nga bang gawin ang ganitong bagay?
"Haven't I told you? There are things beyond our control even how hard we try we can't do anything about it and no matter how hard we hold on it slips away." ang sabi niya. Nakarinig ako ng mahinang hikbi. Umiiyak siya?
Pakiramdam ko tuloy biglang may mali. May problema ba Celina? Ano yung problema? Kaya ko kayang tanggapin at intindihin kung ano man yun? Kaya kaya naming gawan ito ng solusyon? Siguro naman. Lahat naman may solusyon hindi ba?
"Celina... You have to voice your feelings. Hindi ko kayang hulaan yan." ang sabi ko. Inakbayan ko si Celina.
"Natatakot ako June. Akala ko kaya ko. Akala ko kaya ko ng harapin to'. Hindi pala..." ang sabi ni Celina. Nagsimula ng lumakas ang paghikbi niya. Umiiyak na siya.
Nahihirapan ako pag nakikita ko siyang ganyan. Tsk. Napaka-inutil ko. Hindi ko alam kung paano siya papatahanin.
Anong klaseng lalaki ka June! Gumawa ka ng paraan para mapagaan ang loob ni Celina.
Amf! Teka teka... Hindi ko nga alam kung ano ang problema eh...
"Please Celina. I need to know." ang sabi ko.
"May cancer ako June." ang sabi niya. Matigas ang bawat salita. Tumatak ito sa isip ko. Tumagos.
Hindi ko alam ang gagawin ko. Madami na akong nalusutang problema sa buhay ko pero sa ngaun hindi ko alam... Hindi ko alam kung saan dapat pumunta. Akala ko pagkatapos kong malaman na mahal niya rin ako ay magiging maayos na ang lahat.
Bakit naman ganito? Kung sino mang nandyan sa taas wag naman ganito. Anything wag lang cancer... Please!
"Hindi... magandang biro yan." ang sabi ko. Umaasang bawiin niya ang sinabi niya. Gusto kong paniwalain ang sarili ko na nagbibiro lang siya.
Hindi siya sumagot. Lumakas ang pag-iyak niya. Ramdam na ramdam ko ang bawat pag hikbi niya. Nasasaktan ako. Maliit na parte lang sakin ang nasasaktan dahil sa nalaman kong sakit niya. Mas nasasaktan ako dahil nahihirapan ang mahal ko. Pakiramdam ko ang bigat bigat ng pinagdadaanan niya.
Celina...
Hindi ko parin alam ang dapat sabihin. Meron nga bang dapat sabihin? Kailangan ko bang may sabihin para gumaan ang loob niya? Pakiramdam ko lalo lang siyang masasaktan sa mga pangako at kung ano-ano pang magandang shi't na bagay na sabihin ko.
Hinawakan ko ang pisngi niya. Itinaas ko ito mula sa pagkakayuko at hinarap sa akin. Pinunasan ko gamit ang aking daliri ang mga tumutulong luha.
Hindi na ako nag-isip... Wala na akong sinabi. Hindi na ako nagsalita.
Hinalikan ko siya.
Tonight
FM Static
I remember the times we spent together
On those drives
We had a million questions
All about our lives
And when we got to New York
Everything felt right
I wish you were here with me
Tonight
I remember the days we spent together
Were not enough
And I used to feel like dreamin'
Except we always woke up
Never thought not having you here now
Would hurt so much
Tonight I've fallen and I can't get up
I need your loving hands to come and pick me up
And every night I miss you, I can just look up
And know the stars are
Holding you, holding you, holding you
Tonight
I remember the time you told me
About when you were eight
And all those things you said that night
That just couldn't wait
I remember the car you were last seen in
And the games we would play
All the times we spilled our coffees
And stayed out way too late
I remember the time you sat and told me
About your Jesus
And how not to look back
Even if no one believes us
When it hurts so bad
Sometimes not having you here
I sing
Tonight I've fallen and I can't get up
I need your loving hands to come and pick me up
And every night I miss you, I can just look up
And know the stars are
Holding you, holding you, holding you
Tonight
I sing
Tonight I've fallen and I can't get up
I need your loving hands to come and pick me up
And every night I miss you I can just look up
And know the stars are
Holding you, holding you, holding you
Tonight
